Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα υγείας που αφορά όλο και διαρκώς περισσότερο κόσμο αλλά δυστυχώς παραμένει σε λήθαργο λόγω της άγνοιας του ευρύτερου πληθυσμού έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και με μια παθολογική κατάσταση που ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη. Ιδιαίτερα στην πόλη μας και την ευρύτερη περιοχή, από ιατρικά στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια, τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά. Το εξαιρετικά ανησυχητικό είναι ότι: 1). η αντίσταση στην ινσουλίνη αποτελεί το κλειδί για την εμφάνιση του συνδρόμου Χ, γνωστού επίσης και ως ''μεταβολικού συνδρόμου'', του οποίου οι πάσχοντες είναι πολύ πιθανό να πεθάνουν πρόωρα από καρδιακές παθήσεις και 2). ότι οι συγκεκριμένοι ασθενείς που έχουν ελεγχθεί, ανήκουν σε όλα τα ηλικιακά groups (18 ! – 60 ετών) και κυριολεκτικά δεν έχουν ιδέα ότι παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη παθολογία!
Τι είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη; Υπό φυσιολογικές συνθήκες, μια ορμόνη γνωστή ως ινσουλίνη επιτρέπει στη γλυκόζη (σάκχαρο) του αίματος να εισέλθει στα κύτταρα του σώματος, όπου χρησιμοποιείται (καταναλώνεται) για την παραγωγή ενέργειας. Στη προαναφερθείσα παθολογική κατάσταση, τα κύτταρα αντιστέκονται στη δράση της ινσουλίνης και η γλυκόζη δεν μπορεί να περάσει μέσα τους. Όταν συμβαίνει αυτό, το πάγκρεας υπερπαράγει ινσουλίνη στη προσπάθειά του να διατηρήσει σε φυσιολογικά επίπεδα τη γλυκόζη του αίματος (μειώνοντάς την). Αποτέλεσμα; οι προ-διαβητικοί αυτοί ασθενείς, συνηθισμένοι να μετρούν στις εξετάσεις ρουτίνας μόνο τη γλυκόζη νηστείας (πρωί και νηστικοί δηλαδή), παραμένουν ανυποψίαστοι όταν βλέπουν τιμές γλυκόζης 100-125mg/dl, περίπου δηλ. στα ανώτερα φυσιολογικά επίπεδα. Όταν μετά από κάποια χρόνια το πάγκρεας πλέον εξαντλείται (λόγω υπερλειτουργίας), εγκαθίσταται διαβήτης!
Τι προκαλεί την αντίσταση στην ινσουλίνη; Η απάντηση είναι ακόμα ασαφής, αλλά υπολογίζεται ότι περίπου οι μισές από όλες τις περιπτώσεις της αντίστασης ινσουλίνης οφείλονται σε γενετικούς παράγοντες. Εντούτοις, η αντίσταση ινσουλίνης επηρεάζεται επίσης και από παράγοντες που μπορούμε να επηρεάσουμε: το σωματικό βάρος (ειδικότερα, το κοιλιακό λίπος) και τα επίπεδα φυσικής κατάστασης. Η παχυσαρκία αυξάνει πολύ τις πιθανότητες αντίστασης στην ινσουλίνη. Οι διαιτητικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση και την πρόληψη του συνδρόμου Χ ποικίλλουν ανάλογα με τα συμπτώματα του καθενός, αλλά σχεδόν όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι τα συμπτώματα βελτιώνονται πολύ με τη μείωση του βάρους, ακόμα και κατά μόνο 10%, και την αύξηση του επιπέδου σωματικής δραστηριότητας. Η άσκηση είναι απαραίτητη επειδή ο μυϊκός ιστός αποτελεί τη σημαντικότερη περιοχή χρήσης της γλυκόζης και είναι πολύ ευαίσθητος στην ινσουλίνη.
Δεδομένου ότι οι πάσχοντες από μεταβολικό σύνδρομο έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο, συγκριτικά με το γενικό πληθυσμό, εμφάνισης αγγειακών παθήσεων (: στεφανιαίας νόσου, αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων…) και άνοιας (αγγειακής ή όχι αιτιολογίας), είναι εξαιρετικά προφανής η ανάγκη όχι μόνο έγκαιρης διάγνωσης αλλά το κυριότερο, πρόληψης!!!
Εμπρός μαρς λοιπόν : Στο δρόμο της Τουρλίδας και περπάτημα. Διαδρομή όνειρο !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου