Γραφική πινελιά στα Χάνια Γαβρολίμνης

Τα χωριά της περιοχής μας και γενικότερα του Νομού μας, χτισμένα προ ή μεταπολεμικά, δεν είχαν την τύχη άλλων, διάσημων σήμερα για την τουριστική τους υπεραξία, να κατασκευαστούν με τρόπο ώστε να θεωρούνται γραφικά και αξιοθέατα. Οι πιεστικές μεταπολεμικές ανάγκες για ''ένα κεραμίδι στο κεφάλι'' της πρώτης εκείνης γενιάς, δεν έδωσαν τα χρονικά περιθώρια αλλά ούτε και την οικονομική άνεση ώστε να μπορέσουν πέρα από την βασική ανάγκη της στέγασης της οικογένειας, να προσδώσουν και μορφή καλαίσθητη και προσαρμοσμένη στο χρώμα του κάθε τόπου. Αν εξαιρέσουμε τους γνωστούς ''επώνυμους'' τουριστικούς προορισμούς ( Μέτσοβο, Ζαγοροχώρια, Αράχοβα, Νυμφαίο, Πήλιο, Μονεμβασιά, νησιά Αιγαίου, Ιονίου κλπ) η πλειονότητα των ελληνικών χωριών (και πόλεων βεβαίως) στερείται αυτής της χαρακτηριστικής ιδιαιτερότητας που συναντάμε σε αντίστοιχα μέρη της Ευρώπης, όπου αλλού μεν είχαν την τύχη να μην καταστραφούν κατά τη διάρκεια πολέμων ή φυσικών καταστροφών, αλλού δε, μπόρεσαν και διατήρησαν το χρώμα και το βελτίωσαν έτι περαιτέρω ώστε σήμερα να απολαμβάνουν αυτή τη μοναδικότητα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η δική μας πόλη στην οποία έγιναν και συνεχίζουν καθημερινά να γίνονται εγκλήματα από ιδιοκτήτες, κατασκευαστές και πολιτεία. Πόσα υπέροχα και μοναδικά κτήρια δεν κατεδαφίστηκαν τα τελευταία χρόνια για να αντικατασταθούν με κακόγουστες θεόρατες πολυκατοικίες, στο βωμό της (ξενοίκιαστης) γκαρσονιέρας, διαγράφοντας το μοναδικό χρώμα που είχε το Μεσολόγγι, όπου συνδύαζε στοιχεία του Ιονίου, του μετεπαναστατικού χαμόσπιτου και της αστικής αρχοντικής κατοικίας των αρχών του 20ού αιώνα.

Ένα δείγμα πολύ όμορφης παρέμβασης, αισθητικά και λειτουργικά, είναι και η ξύλινη πεζογέφυρα που κατασκευάστηκε πρόσφατα στο ρέμα της Γαβρολίμνης, στα Χάνια, παραπλεύρως της εθνικής οδού. Μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση καθότι δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες καλόγουστες κατασκευές, ιδίως όταν πρόκειται για δημόσια έργα, όπου κυριαρχεί η γνωστή συνταγή του ''ξεπετάγματος'' . Αρκεί να ξαναθυμηθούμε (με ανατριχίλα) τα γνωστά μας ''καλατραβάκια'' στα γεφύρια του δρόμου της Τουρλίδας, για να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει βιαστικές και χωρίς μελέτη κατασκευές, με μέγεθος, υλικά και στυλ, άσχετα με το περιβάλλον, όπου δυστυχώς επαληθεύεται η ρήση ''ουδέν μονιμότερον του προσωρινού'' .

Εάν ο πέριξ της γέφυρας αυτής χώρος αξιοποιηθεί και διαμορφωθεί κατάλληλα, σε συνδυασμό με τα ψηλά πλατάνια που ανεβαίνουν από το ρέμα, μπορεί το σημείο αυτό να γίνει ένα πανέμορφο στέκι αναψυχής για τους ντόπιους και τους περαστικούς. Μετά την ολοκλήρωση της Ιόνιας οδού, όπου η διέλευση αυτοκινήτων θα μειωθεί δραματικά, θα πρέπει από τώρα να δημιουργηθούν υποδομές τέτοιες ώστε να μπορέσουν τα χωριά μας να προσελκύσουν κόσμο που τώρα τα διασχίζει αναγκαστικά λόγω του δρόμου, αλλά αύριο θα πρέπει να έχουν πολύ σοβαρά κίνητρα για να μας επισκεφθούν.

Μπράβο σε όσους συνέβαλαν στην υλοποίηση αυτού του έργου.