Ο πιό στιλπνός ο μαθητής

Του  Nano Latino :

Σε πρόσφατη συνεδρίαση των κομματικών φωστήρων του  Νομαρχιακού ΠΑΣΟΚ και υπό την αγία σκέπη του προσφάτως   αιτηθέντος  συνταξιοδοτήσεως  (αν και η τράπεζα είχε να τον δει 15 χρόνια) κ.  Σώκου και του περιβαλλοντικά ευαίσθητου   διαφημιστή κ. Μωραΐτη, μεταξύ άλλων χρισμάτων εδόθη ατύπως και υπό την μορφή  του  σαφέστατου προβαδίσματος το  χρίσμα για τον νέο δήμο Ξηρομέρου, στον κομματικό ιστάμενο, απόφοιτο ΚΑΤΕΕ και ρέκτη της Σώκειας αυλής,  κ. Λύτρα.

Ο στιλπνός  κομματικοδίαιτος, ΄΄έφαγε΄΄  στο νήμα  παρά τις δουλικές φιλότιμες προσπάθειές του να κερδίσει την εύνοια  της φανφαρόνικης  βραχωριτογενούς πραιτοριανής κενότητας , τον μυστακοφόρο υποψήφιο κ. Γαλούνη που τελευταίως    δήλωσε ότι θα επιδιώξει την ένωση της ΕΑΣ  Ξηρομέρου με αυτή του  ΕΑΣ Αγρινίου ώστε να τεθεί ένα ακόμη λιθαράκι στην   επιδιωκόμενη κηδεμονία και της περιοχής του Αστακού από το Αγρινιώτικο λόμπυ.  Αντιλαμβάνεστε ότι σε ένα τόσο  σκληρό διαγκωνισμό και προσφορά καλών υπηρεσιών στο κόμμα και στο Αγρινιώτικο κατεστημένο δεν είχε καμία τύχη η υποψηφιότητα του έτερου υποψηφίου, διδάκτορα Ιατρικής και νυν  επιτυχημένου Δημάρχου  Αστακού κ. Παν. Στάϊκου.

Η ακαδημαϊκή αυτή προσέγγιση των υποψηφίων από τους μέντορες του κομματικού κρετινισμού, όπως ήταν αναμενόμενο, εξόργισε τα μάλα τον κ.  Στάϊκο, ο οποίος προέβη σε σκληρές δηλώσεις στον τηλεοπτικό σταθμό Αχελώος TV, μιλώντας εν ολίγοις για κομματικά τρωκτικά και γλείφτες, για ανεπάγγελτους και επαγγελματίες τεμπέληδες,  για Αγρινιώτικους  Λύκους και κομματικά φερέφωνα. Επεσήμανε ότι οι διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ για δημοκρατία, λαϊκή κυριαρχία και   αξιοκρατία πήγαν περίπατο αφήνοντας αιχμές ότι το κόμμα, τουλάχιστον στην Αιτ/νία,  είναι έρμαιο κομματικά  υπόδουλων , χαμηλών αναστημάτων και μειωμένων ικανοτήτων ατόμων. Δεν θα διαφωνήσουμε με τις τοποθετήσεις του  κ. ΣτάΪκου έχοντας νιώσει στο πετσί μας ως πολίτες αυτής της πόλης τον άκρατο κομματικό τοπικιστικό αμοραλισμό,  τους παρασκηνιακούς ελιγμούς της ΣωκοΜωραϊτικής ηγεμονίας και τα αφασιακά σύνδρομα του μέσου ψηφοφόρου,  συμπληρώνοντας ότι η κοινωνία των μετρίων πασχίζει πάντα να επιβάλλει το ΄΄ομοίως πελάζει΄΄ κατά τις αναπόφευκτες            πολιτικές συγκρίσεις και αξιολογήσεις. 

Διαχρονικά  επίκαιρο όμως φαντάζει το ερώτημα, γιατί ο πολίτης και ειδικότερα  ο Αιτ/νας σε περίοδο σοβαρής κρίσης,  δεν αποτάσσει μετά βδελυγμίας τους σαλτιμπάγκους του άκρατου σωβινισμού, τα μειονεκτικά και ολιγοφρενή  υποπροϊόντα της εξουσιαστικής Αιτωλοακαρνανικής   στελέχωσης και τον λανθάνοντα  Μουσολινικό στόμφο των κομματικών ταγών,  δίνοντας σοβαρό προβάδισμα  στην αποδεδειγμένη δημιουργικότητα,  εργατικότητα και νοήμονα σοβαρότητα προσωπικοτήτων με αξιοπρέπεια, κοινωνικούς στόχους και όραμα.