Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ Ο,ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ Ο,ΤΙ ΘΥΜΑΤΑΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ... (Μια διαφορετική ματιά στην ''Απελευθέρωση'' του Αγρινίου)

Από τις, καλούτσικες, σπουδές μου σε Ανθρωπιστικές Επιστήμες, ως προς την Ιστορία , την Αφήγηση, την Καταγραφή, έχω μάθει τα εξής: · Δεν υπάρχει "αντικειμενική" ιστορία. · Υπάρχουν συστηματικές ή μη ιστορικές καταγραφές και μελέτες, τεκμηριωμένες ή όχι, αξιόπιστες ή μη. · Όμοιος μύθος είναι η "αντικειμενική ανάγνωση" της ιστορίας. Εδώ, στο συγκεκριμένο μπλογκ, η συγκεκριμένη ιστορική περιγραφή αποτελεί επιλεκτική ανάγνωση , πραγματικού, τεκμηριωμένου, ιστορικού γεγονότος. Η ανάγνωση αποπειράται να καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα και αυτοδιαψεύδεται!.. Τυπικότατο παράδειγμα, το ότι τάχα η "επίσημη ιστοριογραφία" έχει αποκρύψει τη σφαγή των Εβραίων (και των άμαχων Τούρκων). Μα τόσες ιστορικές πηγές επικαλείται ο κειμενογράφος. Επίσημες, ανεπίσημες, "εθνικούς ιστορικούς", αλλά μέχρι και Αγρινιώτες μελετητές!.. Η "απόκρυψη" πού ακριβώς είναι; Νά' μαστε ειλικρινείς: Η απόκρυψη δεν είναι ένα τοπικό γεγονός ή απόπειρα, αλλά -το γουστάρουμε ή όχι- αποτελεί μείζονα εθνική προσπάθεια , κατασκευής ενός ηρωικού έθνους, ηρωικών προγόνων, χρυσών και ένδοξων σελίδων και μόνο! Οι εκάστοτε "δικοί μας", οι πρόγονοι (και αυτό δε συμβαίνει φυσικά μόνο στην Ελλάδα) ήταν απίστευτοι καλοί και γενναίοι, δεν είχαν ελαττώματα ή άν είχαν αυτά ήταν πάντα γενικά και ποτέ συγκεκριμένα, δεν αδικούσαν, δεν προέβαιναν σε βαρβαρότητες και εάν "τυχόν ενέπιπταν σε λάθη" ..ε, αυτά ήταν "δικαιολογημένα". Παράλληλα, μαζί με την επιλεκτικότητα, συντελείται από το συγγραφέα του κειμένου μια πρόσθετη απόκρυψη: Το πραγματικό ξαναλέω γεγονός βαρβαρότητας, στις απαίσιες σφαγές , ληστείες, δουλοπάζαρα κλπ. κατά την απελευθέρωση των δίδυμων Πόλεων (τότε) Βραχωριού και Ζαπαντιού, ως ενιαίας πρωτεύουσας του Κάρλελι, της γνωστής "Δυτικής Χέρσας Ελλάδας", παρουσιάζεται ξεκομμένα, αποκομμένα από λοιπά αρρωστημένα σύνδρομα της ("ένδοξης" και μόνο κατά τ' αλλα) επανάστασης προκειμένου να αναδειχτεί το ..φριχτό γονίδιο του εχθρού Αγρινιώτη, η αθλιότης και η μιαρή παράδοση μιας πόλης "χωρίς ιστορία" ή καλύτερα ότι όπου υπάρχει "εκεί" ιστορία είναι αιματοβαμμένη. Σε αυτή τη συνάφεια, ακόμα και τα ομοίως πραγματικότατα (και εν μέρει τεκμηριωμένα στη συγκεκριμένη γραφή) κηρύγματα μίσους του Αιτωλού καλόγερου Κοσμά για τους Εβραίους , αφήνονται με την εντύπωση ότι επενήργησαν μόνο στο "Βραχώρι"!.. "Μάλλον" , κατά το συγγραφέα, οπουδήποτε αλλού, από το Μωριά ως οπαντού, απελευθερώθηκαν πόλεις αυτό συνέβη με ευγένεια , οι Έλληνες δεν ήταν πουθενά πλην Βραχωρίου άτακτα στρατεύματα, άσε που πουθενά δεν πήγαιναν μια με τους κατακτητές, μια με την επανάσταση, ποτέ και πουθενά δεν έκαναν εμφύλιους κλπ. Έτσι, ως παράδειγμα απελευθέρωσης τεράστιας για τα μεγέθη της εποχής Πόλης, ο συγγραφέας έχει διαβάσει ποτέ , ας πούμε, για την άλωση της Τριπολιτσάς;Τί περιγράφει όχι κανένας "ανθέλληνας", αλλά ο Κολοκοτρώνης!...Και ήταν άραγε ο αντισημιτισμός μια τοπική κοινωνική στάση στην έδρα του Κάρλελι; (όπου ομολογουμένως ήταν φοβερά έντονη – μόνο τις παραδοσιακές μυθοπλασίες για τη γένεση των χαλκουνιών να ακούσει κανένας , το "για να διώχνουν τους κακούς Εβραίους τα παληκάρια", αντιλαμβάνεται πολλά... Μήπως όμως ο αντισημιτισμός διέτρεχε ολόκληρους ελληνικούς πληθυσμούς, από την Κωνσταντινούπολη, ως τα Γιάννενα και την Καλαμάτα; Μήπως, έτσι ως άλλο παράδειγμα, ξέρουμε πού ακριβώς θεμελιώθηκε η πανεπιστημιούπολη της Θεσσαλονίκης, όπου σπούδασαν και σπουδάζουν τόσα Αγρινιωτάκια, Μεσολογγιτάκια κλπ; Μήπως... μήπως ΠΑΝΩ ΣΤΑ εκτεταμένα ΕΒΡΑΪΚΑ ΜΝΗΜΑΤΑ της "συβασιλεύουσσας", εκεί όπου ελληνικοί πληθυσμοί προσπάθησαν να γλυτώσουν Εβραίους από το ναζιστικό πογκρόμ, μα άλλοι με το που εξαφανίστηκαν οι αιχμάλωτοι μπούκαραν μέσα στη μνήματα ξαφρίζοντας δαχτυλίδια, κοσμήματα, μέχρι και χρυσά δόντια από (πλούσιους) μακαρίτες; Δυστυχώς "μεμονωμένα γεγονότα" δεν υπάρχουν – μοναδικά συμβάντα βάρβαρα ή , αντίθετα ηρωικά.... Κάτι τέτοιο το επικαλούνται μόνο (;) οι μπάτσοι ύστερα από κανά "εξοστρακισμό" σφαίρας ή "συμβάν" (..για να το πώ "πολιτικά ορθά") κατάχρησης εξουσίας... Α!.. Το επικαλούνται, από την ανάποδη και "μοναδικοί" πολιτισμοί , "μοναδικές" ηρωικές πόλεις, "μοναδικές" ιστορίες... Αυτό που ξέρω είναι ότι, όχι "μεμονωμένα" υπάρχουν και αντιστίξεις και στα πιο λερωμένα γεγονότα!.. Να , στο Αγρίνιο, κατά την Κατοχή, οι ελάχιστες Εβραϊκές οικογένειες που ζούσαν τότε, διασώθηκαν, χάρη σε Αγρινιώτες! Η αντικατασκοπία του ΕΛ.ΑΣ. στην Κομαντατούρ πληροφορήθηκε τον επικείμενο διωγμό των Εβραίων της Πόλης. Οι Αντάρτες ειδοποίησαν έγκαιρα όλες τις οικογένειες και τις διευκόλυναν να βγουν στο βουνό.. Δυστυχώς , αυτό δεν έγινε κατορθωτό, σχεδόν πουθενά αλλού- άν και βέβαια το Αγρίνιο δεν ήταν η μοναδική Πόλη με περγαμηνές Αντίστασης, Αντίστασης τέτοιου μεγέθους ώστε οι ναζί πέρα από τα στρατεύματά τους, σε Τόπο 20- 25.000 τότε, συντηρούσαν σχεδόν 900 και πάνω ταγματασφαλίτες!... Αγρινιώτες Ταγματασφαλίτες; Μπα, όχι, αφού σχεδόν απλος ο πληθυσμός συνεργάζονταν με την Αντίσταση την Αριστερή κατά βάση, αλλά και άλλα κομμάτια , εθνικόφρονα, με τον ΕΔΕΣ. Έτσι, πλην λίγων συνειδητά δοσίλογων, οι Αγρινιώτες ταγματασφαλίτες ήταν επιστρατευμένοι, ενώ ο κύριος όγκος και οι επικεφαλής τους ήταν φερτοί, από την Πάτρα και την Κάτω Αχαγιά... Να γιατί στο Αγρίνιο, τα "Τάγματα" δεν είχαν τόσο πολύ τη συγκεκριμένη ονομασία, ούτε τόσο λέγονταν "τσολιάδες", όπως αλλού. Ο κόσμος τους έλεγε με μίσος "Πατρινούς". Και για να γυρίσουμε στη διαχρονικότητα της ιστορίας, νομίζω... νομίζω..λέω (δηλαδή είναι άπειρα γνωστό) το πώς οι Αγρινιώτες και στις δυο πολιορκίες του Μεσολογγιού έκαψε όλη την πεδιάδα για να μη βρίσκουν τροφή οι πολιορκητές... Το πόσο Αγρινιώτες, Βαλτινοί, Ξηρομερίτες, Σουλιώτες (κάτοικοι του Βραχωριού- πρόσφυγες εκεί μετά την καταστροφή του Σουλίου) και άλλοι υπερασπίστηκαν το Μεσολόγγι, αυτό καλό είναι ...ε, πότε – πότε να το θυμίζουμε!... Αυτά!.

(Και μερικά υστερόγραφα...) Υ.Γ. 1 Είπαμε ο καθένας με ό,τι (και ιστορία) "έχει" και δημιουργεί πορεύεται και με ό,τι απομονώνει και θυμάται "χαίρεται"!.. Υ.Γ. 2. Μη μπω στον πειρασμό να ρωτήσω μήπως στο Μεσολόγγι εκτός από την έξοδο (νταξ' σεβασμός, τιμή.., αλλά δεν είδα ούτε τους Χιώτες, ούτε τους Ναουσαίους, Διστομιώτες, Καλαβρυτινούς, Κανδαναίους να παίρνουν ψηλά τον αμανέ...) τί έκανε σε άλλες ιστορικές περιόδους- στην κατοχή ας πούμε!... Για να κάνουμε γενικότερες αναγνώσεις Ιστορίας, μια που από κει "βγαίνουν τα 'κριτήρια' "... ΥΓ. 3. Μια που όλη η αναφερόμενη ιστορικογραφία αφορά τραγικό- άθλιο γεγονός, σε επιλεκτική ανάγνωση και μνήμη προς σαρκασμό των ..άθλιων Αγρινιωτών... ...ας μη σαρκάσω, όπως ένας παλιότερος Αγρινιώτης Επιστήμονας με το χαρακτηριστικό "έλα ρε , δεν κάνουν τίποτε άλλο οι Μεσολογγίτες, σεργιανάνε από δω κι από κει και παζαρεύουν ένα τσουβάλι κόκαλα...και νά' ταν τουλάχιστο μόνο δικά τους"... να θυμίσω σκηνή από (καλή) την ταινία του Χούρσογλου "Λευτέρης Δημακόπουλος" – έχει προβληθεί πολλές φορές στην Ι. Πόλη, καθώς στο σενάριό της σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές είναι Μεσολογγίτες. Μεσολογγίτης κολητός του Μεσολογγίτη Λευτέρη (με φοβερές σπουδές ΕΜΠ και οι δυο) , μετά από Μεσολογγίτικο γλέντι λέγοντάς του "έλα μωρέ, εδώ αυτοί επειδή οι παππούδες μας κάναν την έξοδο νομίζουν ότι όλος ο κόσμος τους χρωστάει..." εξηγεί τη μιζέρια της Πόλης και γιατί έτσι πήρε των ομματιών του να μείνει στο Αγρίνιο δουλεύοντας στη ΔΕΗ , στο φράγμα της Στράτου (όπως συνάγεται από την εποχή της ταινίας). Θ.

Απάντηση IeraPolis: Με μεγάλη μας χαρά δημοσιεύσαμε την ως άνω ανάρτηση. Βασική μας αρχή το : ''διαφωνώ μ΄αυτά που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες''. Στην ανάρτησή μας προ 10ημέρου σχεδόν για το συγκεκριμένο θέμα, δεν απαντήσαμε στα σχόλια αν και μπήκαμε στον πειρασμό για αρκετά πολύ αξιόλογα από αυτά. Επειδή όμως, η πιο πάνω απάντηση-σχόλιο, μας εξέπληξε ευχάριστα, για το ύφος, το ήθος και την επιχειρηματολογία της, αναγκαστικά θα απαντήσουμε:

Να επαναλάβουμε ξανά ότι δεν έχουμε τίποτα με τους Αγρινιώτες πολίτες. Αυτή την εμμονή να την αποβάλλετε από το μυαλό σας. Δεν κάναμε την ανάρτηση για να ανοίξουμε πόλεμο με το Αγρίνιο. Στο Αγρίνιο έχουμε φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, συνεργάτες κλπ με άριστες σχέσεις. Δεν έχουμε κανένα κόμπλεξ και καμιά αρρωστημένη διάθεση αντιπαράθεσης. Το θαυμάζουμε για την ανάπτυξή του, την οικονομική, κοινωνική και εμπορική. Χαιρόμαστε να ερχόμαστε και να βλέπουμε τις αλλαγές προς το καλύτερο, νέους δρόμους, πάρκα, καταστήματα κλπ. Έχει τόσα για τα οποία μπορεί να υπερηφανεύεται, που δεν έχει ανάγκη να ''κατασκευάζει'' ιστορία. Ούτε βάζουμε σε σύγκριση και αντιπαράθεση τις ιστορίες των δύο πόλεων. Δεν είναι ντροπή να μην έχει μια πόλη ιστορία. Κάποια στιγμή στο διάβα του χρόνου δημιουργήθηκε. Και το Μεσολόγγι έχει παρελθόν περίπου 5-6 αιώνων μόνο. Μπορεί στην ευρύτερη περιοχή να ζούσαν άνθρωποι από αρχαιοτάτων χρόνων ( Πλευρώνα, Καλυδώνα, Βαράσοβα, Κρυονέρι κλπ), αλλά κανείς μας δεν διανοήθηκε να πει ότι οι αρχαίοι Μεσολογγίτες πολέμησαν στην Τροία. Αλλά πείτε μας ειλικρινά, ως μαθητές του δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, είχατε διδαχτεί ποτέ στο μάθημα της Ιστορίας το ηρωικό έπος της ''απελευθέρωσης'' του Αγρινίου; Της ποιάς απελευθέρωσης; Ποιός το κράταγε και από ποιόν; Ήταν κλεισμένοι οι οχτροί στα τείχη και το κατέλαβαν οι δικοί μας; Ήταν το γεγονός αυτό, τέτοιο ώστε να διδάσκεται στα σχολεία και να νοιώθουμε υπερήφανοι ως Έλληνες; Ασφαλώς όχι! (Έτσι ξέρετε γιορτάζουν και οι Τούρκοι στις 29 Μαΐου: Την απελευθέρωση της Istanbul.) Γι αυτό και είχε επιμελώς αποσιωπηθεί από τους Ιστορικούς. Η αναβίωση του και η ''προσαρμογή'' του τα τελευταία χρόνια, είναι απότοκος της απόπειρας μιας κακώς εννοούμενης αγάπης προς τον τόπο, ορισμένων σοβινιστικής αντίληψης κύκλων, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν, όχι απλώς εκ του μη όντος, αλλά διαστρεβλώνοντας στην κυριολεξία ένα ιστορικό γεγονός για το οποίο ( όπως και για πολλά άλλα - συμφωνούμε μαζί σας) θα έπρεπε να ντρεπόμαστε μεν, χωρίς να τα απαλείφουμε από τη μνήμη μας δε. Τι ακριβώς θα διηγούνται οι γονείς στα παιδιά τους για την ημέρα εκείνη; Το πόσο ηρωικά μπήκαν στην πόλη οι ήρωες πρόγονοί μας ( οι Έλληνες της περιοχής βέβαια, όχι μόνο οι Αγρινιώτες) και δεν άφησαν κεφάλι στη θέση του αδιακρίτως; Γι αυτό επομένως το υποτιμητικό για το λαό και την Ιστορία μας συμβάν, αξίζει να γίνονται εκδηλώσεις (άσχετες μάλιστα) τόσων ημερών, περισσότερες ίσως και από τις Γιορτές Εξόδου εδώ; Μήπως ο επόμενος στόχος είναι και καμιά παρέλαση σε κεντρικό δρόμο, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Αρχιεπισκόπου; Αυτό ακριβώς κριτικάραμε: Την προσπάθεια να παρουσιαστεί ένα γεγονός εθνικής ντροπής (για το οποίο ξεκαθαρίζουμε, δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι πρόγονοι Βραχωρίτες ) ως ηρωική πράξη και μάλιστα να μετατραπεί σιγά σιγά σε φιέστα και τοπική ''ημέρα ανεξαρτησίας''. Χρειάζεται προσοχή και αυτοσυγκράτηση. Το όριο μεταξύ θαυμασμού και γελοιοποίησης είναι δυσδιάκριτο.