Ο ασυμβίβαστος

     Αναστατωμένος βγήκα από το ντοκιμαντέρ των Ντέιβιντ Λιφ και Τζον Σάινφελντ  «Η Αμερική εναντίον του Τζον Λένον». 'Οταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ βρισκόταν στην κορύφωσή του, ο Τζον Λένον πέταξε το γάντι στον πρόεδρο Νίξον και προχώρησε σε μια βεντέτα άνευ όρων και ορίων, χωρίς να σκεφτεί ούτε στιγμή τις επιπτώσεις. Αίσθηση προκαλούν οι καταθέσεις των πρακτόρων της ΣΙΑ με επικεφαλής, φυσικά, το γουρούνι εφ' όλης της ύλης Χούβερ εναντίον του Λένον.
Ο τρόπος που διαχειρίστηκαν οι μυστικές υπηρεσίες την υπόθεση, από την αρχή της κόντρας μέχρι τη δολοφονία του συνθέτη, δεν ήταν τίποτε άλλο από την κατά γράμμα αντιγραφή της δράσης της Μαφίας. Με το ντοκιμαντέρ οι θεωρίες ότι ο δολοφόνος ήταν κάποιος παράφρων φανατικός θαυμαστής πάνε περίπατο, μαζί με όλους όσοι έσπευσαν να παραπλανήσουν τον κόσμο παίζοντας το παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών.
     'Εχει σημασία από πού έλκεις την καταγωγή σου. Ο Λένον μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές του Λίβερπουλ και τα είδε «όλα». Αποχώρησε από τους Μπιτλς όταν διαπίστωσε ότι τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ, πλουτίζοντας, άρχιζαν να συμπεριφέρονται σαν αδιάφορες θεότητες σ' έναν κόσμο λεπρών. Κι εκείνοι μάλλον ανακουφίστηκαν μ' αυτή την απόφαση, γιατί ήδη ο Τζον τους δημιουργούσε προβλήματα με τις πολιτικές του δηλώσεις. Μετά το σχίσμα, ο συνθέτης διοργάνωσε μαζί με τους Μαύρους Πάνθηρες και την Αντζελα Ντέιβις την ιστορική πια συναυλία κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Ο ίδιος, κεντρικός ομιλητής, κατήγγειλε, ανάμεσα στα άλλα, πως οι πράκτορες της ΣΙΑ διακινούν την πρέζα. Αυτό έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και τις μυστικές υπηρεσίες ν' αρχίζουν να τον στριμώχνουν ανοιχτά. Η έμμονη ιδέα του Τζον Λένον για την επανάσταση, τον οδήγησε σ' έναν καταιγιστικό λόγο χωρίς ίχνος υπονοουμένων. 'Ηταν συγκινητικός ακόμη κι όταν παρηγορούσε τους χίπις για την χαμένη επανάσταση των λουλουδιών, λέγοντας πως «τίποτε δεν έχει χαθεί ακόμη».
     Ο Τζον Λένον είναι επίκαιρος όχι μόνο γιατί ήταν ανυποχώρητος, αλλά γιατί έκανε χοντρό παιχνίδι με το ταμπού της Αμερικής, την απάθεια. Είναι επίκαιρος γιατί ήταν απόλυτος, αρνούμενος να συμμετέχει σε ανούσιες συζητήσεις και στα αόριστα σχέδια των απανταχού αφηρημένων προοδευτικών κύκλων. Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν οχυρώθηκε ποτέ πίσω από την κιθάρα του, μετατρέποντας την, όπως τόσοι άλλοι, σε κουμπαρά. 'Εδωσε ένα μάθημα συμπεριφοράς στους καλλιτέχνες αυτού του κόσμου, οι οποίοι, ενώ λόγω της ιδιότητάς τους θα μπορούσαν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του πυρός, συμπεριφέρονται σαν να το αγνοούν.
     Κάθε καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να απολαμβάνει την ελευθερία του και να διαχειρίζεται την υπόθεσή του ανεμπόδιστα και όπως κρίνει ο ίδιος. Από τη στιγμή όμως που ταυτίζεται με κέντρα εξουσίας για ίδιον όφελος και γίνεται διαφημιστής και γελωτοποιός της εκάστοτε κυβέρνησης, έχω κι εγώ το δικαίωμα να τον θεωρώ αντίπαλο και να μην τον ξεχωρίζω όχι μόνο από τους τεχνικούς της εξουσίας, αλλά ούτε κι από τον ίδιο τον Πολύδωρα. 'Οσο για τον καλλιτέχνη που θεωρεί καθήκον του να τοποθετηθεί απέναντι στη βαρβαρότητα, ήδη έχει πάρει θέση ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ και του θλιβερού παραρτήματός της, της Ευρώπης.

Του  Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
( Αναγνώστης )