«Όχι» στο καθεστώς του Μνημονίου και του Αγρινίου

Του Βασίλη Μπρούμα

Ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη  η προσέλευση χιλιάδων δημοτών στην κεντρική πλατεία Μεσολογγίου χθες, μια συγκέντρωση που είχε διοργανωθεί από τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Μεσολογγίου, εναντίον του καθεστώτος του Μνημονίου και του Αγρινίου. Μια εκδήλωση που είχε σχεδιαστεί για να δώσει τη δυνατότητα στους δημότες του διευρυμένου δήμου μας να εκφράσουν  τόσο τη διεκδικητική στάση τους για ζωτικά ζητήματα του Δήμου,  όσο και την αγανάκτηση ή την αντίθεσή τους προς το Μνημόνιο και το τοπικό καθεστώς , αν και οι κύριοι διοργανωτές το δεύτερο δεν θέλησαν να το προβάλλουν. Πάντως η συγκέντρωση διαμαρτυρίας και διεκδίκησης είχε χαρακτήρα ευρύτατης λαϊκής – πάνδημης κινητοποίησης. Οι δημότες μας βγήκαν κι αυτοί επιτέλους στους δρόμους.

          Τεράστια σημασία για την τόνωση του αντιμνημονιακού – αντικαθεστωτικού ηθικού των Μεσολογγιτών είχε η χθεσινή συγκέντρωση. Έγινε φανερό ότι ούτε στο Μεσολόγγι δεν υπάρχει καμιά συγκατάθεση, καμιά ανοχή αφενός στην πολιτική υλοποίησης του Μνημονίου και αφετέρου στην ικανοποίηση των επιδιώξεων του καθεστώτος του Αγρινίου σε βάρος του Δήμου μας.

 Αν και στη συγκεκριμένη συγκέντρωση οι ομιλητές θα μπορούσαν, αξιοποιώντας την ευκαιρία, να προωθήσουν και να εμβαθύνουν στη συνείδηση των δημοτών, έστω συνθηματικά, την καταγραφή και διασαφήνιση της πραγματικότητας και την κατανόηση των αληθινών αιτίων της σημερινής κατάστασης που συσκοτίζονται από την προπαγάνδα, χωρίς να διστάσουν να πουν τα πράγματα έξω από τα δόντια, εντούτοις είχαν άλλη επιλογή. Ατολμία; Ανεπάρκεια; Υπολογισμοί;  Εν πάση  περιπτώσει, αφού δεν έγινε αυτό στην κεντρική πλατεία, ας το επιχειρήσουμε εν ολίγοις εδώ, στην «κάτω πλατεία».

 Βλέπουμε  την καταβαράθρωση της Ελλάδας ολόκληρης και του Μεσολογγίου ιδιαίτερα Τα …Εξπρές του Μνημονίου και του Αγρινίου ασταμάτητα συνεχίζουν την πορεία τους προς την πλήρη εξαθλίωση της χώρας και της πόλης μας. Την πολιτική της ΠΑΣΟΚικής κυβέρνησης που αφορά όλη την Ελλάδα, στην παπανδρεϊκή Ελλάδα του Μνημονίου, την βλέπουμε στην πιο κακοήθη μορφή της στο Μεσολόγγι. Ζούμε μια επιδρομή πρωτοφανούς αγριότητας εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και του Μεσολογγίου. Με το δολοφονικό για τον ελληνικό λαό Μνημόνιο του Γ.Παπανδρέου με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. και τις αποφάσεις εκτέλεσης εν ψυχρώ του Μεσολογγίου ξεπέρασαν κάθε όριο. Έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους εκβιαστές, με αδίστακτους απατεώνες, με αδίστακτους πολιτικούς εγκληματίες. Με μια προδοτική κυβέρνηση δοσιλόγων, που βγάζει στο σφυρί την περιουσία της χώρας μαζί με τον πληθυσμό της. Με υπουργούς που βάζουν υπογραφές για την εγκληματική παράδοση των πάντων στους ξένους και τοπικά στους Αγρινιώτες και θα βρεθούν βέβαια πολύ σύντομα στα δικαστήρια για οικονομικά, θεσμικά περιβαλλοντικά, ιστορικά, πολιτιστικά, κοινωνικά, ηθικά εγκλήματα κατά της χώρας και της ιερής της πόλης στον ανώτατο βαθμό, συνεπικουρούμενοι στην πιο αντιλαϊκή, στην πιο αντιμεσολογγίτικη πολιτική που υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα και στην Αιτωλοακαρνανία, από πολιτικά ελεεινούς  βουλευτές. Διασύρουν την Ελλάδα και το Μεσολόγγι. 

Επιφυλάσσουν καθημερινές γροθιές στο στομάχι για όσους διατηρούν ακόμη υποτυπώδη ίχνη εθνικής και μεσολογγίτικης αξιοπρέπειας. Συναισθήματα φρίκης και ταπείνωσης καταλαμβάνουν όποιον Έλληνα,  όποιο Μεσολογγίτη βλέπει την εικόνα που έχουν διαμορφώσει σε τρίτους οι υπαίτιοι της καταστροφής για τη  χώρα και τον τόπο μας. Αντί με τις πράξεις τους να κάνουν τους Μεσολογγίτες να νοιώθουν υπερήφανοι και να ανυψώνονται και οι ίδιοι μαζί τους, έχουν φέρει τους Μεσολογγίτες που διαθέτουν στοιχειώδη ίχνη μεσολογγίτικης αξιοπρέπειας σε σημείο να ντρέπονται. Έχουν στήσει μηχανισμούς και μεθοδεύσεις μετατροπής του θαυμασμού προς το Μεσολόγγι σε μελαγχολία και απόγνωση. Φορτώνουν στο Μεσολόγγι την υπαρξιακή κρίση, την κρίση ταυτότητας της γείτονος. Δεν φταίει φυσικά ο συμπαθής πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Μεσολογγίου που τα «κοράκια» πήραν κυριολεκτικά τον όρο που χρησιμοποιούσε στην αγωνία του μέχρι πρόσφατα για να περιγράψει την κατάσταση του Μεσολογγίου («πτώμα») και έχουν επιδοθεί σε μια βίαιη αρπαγή των «οργάνων» του , εφαρμόζοντας την αντίστοιχη πρακτική μεταμόσχευσης οργάνων από κάποιον που πέθανε σε άλλον που με τα όργανα αυτά θα ζήσει ή θα αλλάξει εκ βάθρων η ζωή του…Να πεθάνει λοιπόν με το ζόρι το Μεσολόγγι, για να ζήσει το Αγρίνιο! Ωραία, θαυμάσια, εξαιρετική λογική, αισθητική και ηθική! 

 «Μέχρι εδώ!» προειδοποίησαν χθες από την κεντρική πλατεία οι Μεσολογγίτες  που αντιλαμβάνονται  τις μεθοδεύσεις των προθύμων να συνυπογράψουν το ξεπούλημα της χώρας, και το παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη του Μεσολογγίου. Επανοριοθέτησαν  ορισμένες «κόκκινες γραμμές» του Δήμου, και η παρουσία τους συνιστούσε ταυτόχρονα πράξη αμφισβήτησης, αγανάκτησης και αντίστασης στα σχέδιά τους. Ήταν μια έκρηξη διαμαρτυρίας για τη χαμένη εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια. Για την απροκάλυπτη και αναίσχυντη αποκήρυξη της ελληνικής ιστορίας, για την ευθεία επίθεση κατά της πραγματικής και συμβολικής υπόστασης του Μεσολογγίου, που η πεμπτουσία της συνίσταται στην αντίσταση και την ελευθερία. Αντίσταση σήμερα στη βίαιη αφαίρεση του ελέγχου των στοιχειωδών μοχλών της οικονομίας και της πολιτικής από το Μεσολόγγι. Αντίσταση στη θανάσιμη υπονόμευση της νομιμότητας. 

Στην κεντρική πλατεία του Μεσολογγίου, αλλά και στην «κάτω πλατεία», όπως και σε όλες της πλατείες της χώρας αυτή τη στιγμή, γίνεται φανερό  πως όλοι οι Έλληνες υποφέρουν από την πολιτική της κυβέρνησης. Πάνω από όλους όμως θυμώνουν οι νέοι που αντιλαμβάνονται την πλήρη διάσταση ανάμεσα στις προσδοκίες και τα όνειρά τους από τη μια μεριά και τον εκφυλισμένο κόσμο που τους προσφέρουν οι πολιτικοί και ο οποίος στραγγαλίζει τους νέους., που σταδιακά διαπιστώνουν ότι θα είναι η πρώτη γενιά που θα ισχύσει το δόγμα «περισσότερα προσόντα, χειρότερη ζωή» σε σχέση με τους γονείς τους. Έχουν δίκιο. 

 Η «κάτω πλατεία» διαπιστώνει πως η μεσολογγίτικη κοινωνία βράζει και αναζητεί τρόπους να εκφράσει την απελπισία και την οργή της, ψάχνοντας να βρει δρόμους διεξόδου και ηγέτες πολιτικούς που θα την οδηγήσουν προς τους δρόμους αυτούς. «Δεν μας εκπροσωπείτε!» κραύγασε και η κεντρική και η «κάτω πλατεία»  προς τα κόμματα και τους τοποτηρητές τους. Το Μεσολόγγι μέχρι τώρα δεν είχε κανέναν φορέα έκφρασης των αιτημάτων του και υπεράσπισης των συμφερόντων του. Αισθάνεται ότι δεν έχει πολιτική εκπροσώπηση σε νομαρχιακό, περιφερειακό και κεντρικό επίπεδο και αποφάσισε να προβάλλει μόνο του τα αιτήματά του. 

 Ας Αφήσουμε προς στιγμή τις σοβαρότατες υποψίες για την υψηλή  πολιτική ικανότητα και επάρκεια που απαιτούν οι ιστορικές περιστάσεις για το Μεσολόγγι, καθώς και για την ειλικρίνεια της αντικυβερνητικής στάσης του δημάρχου Παναγιώτη Κατσούλη. Το  χθεσινό λαϊκό «όχι» της πλατείας, πάντως, θεωρητικά ενισχύει πολύ τη διαπραγματευτική ισχύ της δημοτικής Αρχής απέναντι στην κυβέρνηση και το καθεστώς του Αγρινίου. Να τους δώσει να καταλάβουν, κατ’ αρχή, ότι διαπράττουν βαρύτατο σφάλμα όταν αγνοούν τη μεσολογγίτικη δυσφορία και διαμαρτυρία και αν  θεωρούν ότι οι Μεσολογγίτες θα υποταχθούν μοιρολατρικά στη δεινή μοίρα όπου τους βυθίζουν. Ότι όχι μόνο είναι απαράδεκτη η στάση τους απέναντι στο Μεσολόγγι αλλά και αυτοκαταστροφική για τους ίδιους, καθώς επιζητώντας και τη μια ακόμη παραπάνω ψήφο από το Αγρίνιο θα βρεθούν πιθανότατα εντελώς «μαυρισμένοι» από την περιοχή του Μεσολογγίου η οποία δεν είναι ασήμαντη ούτε εκλογικά πλέον. Ότι είναι μοιραία επιλογή η σύγκρουσή τους με το Μεσολόγγι. Ότι η πολιτική του Μνημονίου και του καθεστώτος του Αγρινίου συρρικνώνει δραματικά τη μεσολογγίτικη βάση της κυβέρνησης.  Αυτό θα πει κανείς είναι δευτερεύον και δεν ενδιαφέρει την πλειονότητα των δημοτών. 

 Πράγματι, το ουσιώδες είναι να τους καταστήσει σαφές ο δήμαρχος και η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Μεσολογγίου ότι η πολιτική τους καθιστά αδύνατη τη νομιμοποίηση του καθεστώτος του Μνημονίου και του Αγρινίου στη συνείδηση και της μεσολογγίτικης κοινωνίας και πως όχι μόνο θα δυσκολευτούν πολύ και στο Μεσολόγγι να την υλοποιήσουν , αλλά και πως κινδυνεύουν να βρεθούν κατηγορούμενοι στα δικαστήρια και για τις υπογραφές τους που αφορούν ζωτικές υποθέσεις του Μεσολογγίου. Και κάτι ακόμη. Ο κόσμος που βγήκε στους δρόμους και στην πλατεία δεν αποκλείεται να αλλάξει άρδην τη μεσολογγίτικη πολιτική σκηνή. Υπάρχουν δυνατότητες για ριζικές, πραγματικά επαναστατικές αλλαγές. Δεν είναι καθόλου αργά για να οργανωθεί το Μεσολόγγι και με το βαρύ αξιακό, ηθικό, πολιτισμικό και πολιτικό εξοπλισμό του να προσπαθήσει να ανταποκριθεί στο μέγεθος της τρομερής πρόκλησης αλλά και ευκαιρίας που του παρουσιάζεται.