Όταν κυβερνούν οι συντεχνίες

του Σταύρου Θεοδωράκη

        Για τους γιατρούς της Πάτρας τα μάθατε. Την απληστία τους την πλήρωσαν με 10 χρόνια φυλακή. Τις άγνωστες λεπτομέρειες της υπόθεσης, σας τις είπε ο Τάσος Τέλλογλου. Σημαντικότερο όλων είναι ότι το Πανεπιστήμιο της Πάτρας την πρώτη φορά που εξέτασε την υπόθεση είχε εντελώς αθωώσει τον καθηγητή - γιατρό και ο πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος του είχε επιβάλει αργία τριών εβδομάδων. Έστω και έτσι πάντως, ο καθηγητής και ο βοηθός του δεν την γλύτωσαν την φυλακή. Και με ποινές που προσπαθούν να αντισταθμίσουν τη σιωπή δεκαετιών. Δυστυχώς και η Δικαιοσύνη με το ρεύμα πάει. Τα χρόνια της ευημερίας όλοι ήταν αθώοι. Τα χρόνια της κρίσης όλοι είναι για τα κάτεργα.
        «Μα τόσα χρόνια δεν ξέρατε τι γινόταν; Γιατί δεν μιλάγατε;» ρώτησα γιατρό της Πάτρας στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και της Aριστεράς κάποτε. Με κοίταξε λες και του ζητούσα να μου πει το αντίδοτο για τον καρκίνο. Τελικά μου ψιθύρισε: «Εμείς είπαμε αν αποδειχθεί η ενοχή του, να τιμωρηθεί παραδειγματικά». Την έχω ακούσει αυτή την νεοελληνική μπαλαφάρα και από πιο επώνυμα χείλη. Την έλεγε συχνά και ο Καραμανλής. Την έχουν πει και σοβαροί πολιτικοί όπως ο Σημίτης. «Αν είναι ένοχοι να τιμωρηθούν». Λες και θα ζητήσουμε την άδεια από τους πολιτικούς για να τιμωρήσουμε κάποιον που είναι ένοχος. Τους βουλευτές, τους υπουργούς, τους πρωθυπουργούς αλλά και τους συνδικαλιστές, τους πρυτάνεις, τους επιστημονικούς και πνευματικούς ηγέτες (λέμε τώρα) τους χρειαζόμαστε για να μας δείχνουν τους ενόχους -ή τέλος πάντων για να μην τους καλύπτουν- και όχι για να επικυρώνουν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης.

       Για να καταδικαστούν οι δύο γιατροί της Πάτρας, παιδεύτηκαν πολύ δύο άλλοι γιατροί (Βαράκης και Καρναρής) που πείσμωσαν με την υπόθεση και παρά τις πιέσεις και τις απειλές δεν έκαναν πίσω. Οι υπόλοιποι «συνάδελφοί» τους σφύριζαν αδιάφορα. Όπως αδιάφορα σφυρίζουν οι «συνάδελφοι» δικηγόρων, πολιτικών μηχανικών, τραπεζικών, ξενοδόχων, δικαστών, δημοσιογράφων, τελωνιακών, αστυνομικών, ταξιτζήδων... και τόσων άλλων που τους πιάνουν να παρανομούν.
     Αρκεί κανείς να δει τις απαλλαχτικές αποφάσεις των πειθαρχικών συμβουλίων των υπουργείων Οικονομικών και Παιδείας. Η αρχή ότι «όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου» έχει από χρόνια μετατραπεί σε «οι δικοί μας είναι αθώοι ανεξαρτήτως της αποδείξεως του εναντίου». Οι βουλευτές δίνουν ασυλία στον βουλευτή που δεν πληρώνει το ΙΚΑ, οι ταξιτζήδες δεν τιμωρούν τον συνάδελφό τους που κλέβει τουρίστες, το πειθαρχικό των δημοσιογράφων δεν ασχολείται με τον επίλεκτο που κυκλοφορεί με αδήλωτα εκατομμύρια και οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεν ξέρουν τίποτα για τον Εφραίμ και τον Αρσένιο. Μια κοινωνία προδομένη από τις συντεχνίες της.

Υ.Γ: Πληροφορούμαι ότι τους τελευταίους μήνες οι Αγιορείτες μοναχοί εμφανίστηκαν ξανά στην Αθήνα διεκδικώντας εκατομμύρια από τα ευρωπαϊκά κοινοτικά προγράμματα για την ψηφιοποίηση των θησαυρών του Αγίου Όρους. Ο σκοπός είναι ιερός αλλά πλέον οι υπουργοί βλέπουν ράσο και κρύβονται. Μέχρι και το πρωθυπουργικό γραφείο έχουν φτάσει οι αγιορείτικες εγκλήσεις - με την βοήθεια ισχυρών παραγόντων των ΜΜΕ- αλλά κανείς δεν συγκινείται. «Μα δεν είμαστε όλοι Εφραίμ και Αρσένιος», ξέσπασε κάποια στιγμή ένας εκ των εκπροσώπων των Μονών ευρισκόμενος στο γραφείο υψηλού κυβερνητικού στελέχους. «Αν αυτό το πείτε και στο Όρος και το πληροφορηθούν και ο Εφραίμ και ο Αρσένιος, θα είναι μια καλή βάση για την επόμενη συνάντησή μας» ανταπάντησε ο κυβερνητικός - γνωστός σαδιστής.