Η πλατεία είναι ''δια το κοινόν''.

Θα περίμενε κανείς από τη νεολαία και δη τη σπουδάζουσα να δείχνει μεγαλύτερη ευαισθησία σε καθημερινά ζητήματα καθώς επίσης να εμφανίζει νέες ιδέες και πρωτοβουλίες που να την ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες αποτυχημένες και χρεοκοπημένες γενιές. Δυστυχώς όμως, με λύπη και προβληματισμό βλέπουμε να ακολουθούνται πατροπαράδοτες και κιτς πλέον συνταγές όπως αυτές που παρουσιάζονται καθημερινά στην κεντρική πλατεία εν όψει των φοιτητικών εκλογών. Ηχορρύπανση, αφισορρύπανση, χαβαλές. Η κεντρική πλατεία της πόλης είναι χώρος συνάντησης, περιπάτου, ηρεμίας, συζητήσεων, χαλάρωσης, παιχνιδιού μικρών παιδιών. Με ποιό δικαίωμα και εκ ονόματι ποιάς σκοπιμότητας, παραχωρείται ελαφρά τη καρδία προς χρήση στις κομματικές οργανώσεις, αδιαφορώντας για τη βούληση των κατοίκων και των επαγγελματιών που εργάζονται ή ενοικιάζουν τους χώρους της; Αφορούν τους οικογενειάρχες που βγάζουν βόλτα τα παιδιά τους ή τους συνταξιούχους που πίνουν το καφεδάκι τους οι φοιτητικές εκλογές; Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς πλέον ότι βάζοντας τραγούδια και συνθήματα στο διαπασών, διαταράσσοντας την ηρεμία των κατοίκων, γεμίζοντας τις κολώνες φωτισμού με αφίσες, επηρεάζει κανέναν και επιτυγχάνει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Δεν συνειδητοποιούν ότι το μεταδικτατορικό αυτό μοντέλο έχει πεθάνει προ πολλού; Ιδίως με την απομυθοποίηση και την απαξίωση που έχουν υποστεί τα κόμματα μετά τα τελευταία γεγονότα. Εάν θέλουν οι φοιτητικές παρατάξεις και εάν πιστεύουν ότι κάτι καταφέρνουν με τον παλιομοδίτικο αυτό τρόπο ας μεταφέρουν τη δραστηριότητά τους στο χώρο των ΤΕΙ. Εκεί είναι η ''πελατεία'', εκεί ας απευθυνθούν. Οι λοιποί κάτοικοι δεν χρωστάνε τίποτα.