ΕΧΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΟΔΟ

 ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ  ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ  ΤΙΣ  ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ

            Πριν μερικά χρόνια μια καλή δημοσιογράφος, αφού περιδιάβηκε τους ιστορικούς χώρους του Μεσολογγίου, επέστρεψε κατά το σούρουπο στο Ξενοδοχείο της ( τότε Ξενία) και ατενίζοντας τα λιγοστά φώτα της πόλης και την ήρεμη άπλα της λιμνοθάλασσας, που στα νερά της λικνιζόταν οι ασημένιες ακτίνες του φεγγαριού, έκλεινε την αναφορά της με τη φράση « και τώρα το Μεσολόγγι είναι έτοιμο να κοιμηθεί σε ένα στρώμα γεμάτο δάφνες»!!

Προφητικά τα λόγια της νεαρής τότε δημοσιογράφου αφού από τότε μέχρι σήμερα η πόλη μας συνεχίζει να ….κοιμάται πάντα αγκαλιά με την ιστορία.

Ποιος όμως λαός και ποια χώρα δεν θέλει να έχει ιστορία και μάλιστα ένδοξη όπως η Ελλάδα. Αλλά και ποια πόλη δεν θα ήθελε να έχει την ένδοξη ιστορία του Μεσολογγίου;

Όμως τα χρόνια περνάνε, η ιστορία ασφαλώς παραμένει ως ένα δυνατό κεφάλαιο για κάθε τόπο, αλλά από μόνη της και χωρίς συνδετικό κρίκο με την πρόοδο, δυστυχώς παραμένει ….παρελθόν.

Αν πάρουμε τα τελευταία χρόνια ( ας μην ανατρέξουμε πολύ πίσω) και αναψηλαφήσουμε τα ιστορικά γεγονότα στα οποία η χώρα μας έχει βάλει τη σφραγίδα της και αν ανατρέξουμε στους διθυράμβους και τα επαινετά λόγια που απηύθυναν οι μεγάλοι ηγέτες του κόσμου             ( Χίτλερ, Στάλιν, Τσώρτσιλ κ.λ.π.) για την ανδρεία των Ελλήνων, θα δούμε ότι η Ελλάδα  (έπρεπε να) είναι  η χώρα που θα τη σεβόντουσαν όλοι οι άνθρωποι της γης. Ποιο όμως είναι σήμερα το κατάντημά της; Επαιτεία και ανυποληψία.

Και τώρα για την πόλη μας, με την ένδοξη ιστορία της και τα κατορθώματά της που τραγουδήθηκαν, έγιναν ποιήματα, θεατρικά έργα, μίλησαν γι’ αυτά οι μεγάλοι άνδρες της εποχής Βασιλείς, ποιητές, ιστορικοί, ζωγράφοι κ.λ.π. και συνεχίστηκαν ακόμη και στις ημέρες μας. Και μ’ αυτό λοιπόν τι έγινε; Το Μεσολόγγι μόνο του συνεχίζει να είναι η πόλη των 13.000 ψυχών όσοι και στην Έξοδο. Συνεχίζει να είναι η πόλη που «κοιμάται σε στρώμα από δάφνες…..». Συνεχίζει να είναι η πόλη που ζητάει….ζητάει…και ζητάει…. Ανασκολοπίζουμε συνεχώς το ένδοξο παρελθόν μας, τα ποιήματά μας, τα δημοτικά μας τραγούδια, τους προγόνους μας, τα κόκαλα των ηρώων…..

Έρχεται όμως ο σημερινός νέος και ζητάει απ’ αυτή την πόλη ΔΟΥΛΕΙΑ, ΠΡΟΟΔΟ, ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ, προκειμένου να μείνει σ’ αυτή την πόλη, την πατρίδα του κι’ ας μην είναι και δική του. Διαβάστε στο διαδίκτυο να δείτε τι λένε τα παιδιά των ΤΕΙ που τελειώνουν τις σπουδές τους: « δεν έχετε πρόοδο, καμία αξιοποίηση, έχετε μείνει πολύ πίσω, στηρίζεστε πάνω στην ιστορία πριν 190 χρόνια». Το ίδιο μας λένε και οι κοντινοί και μακρινοί μας γείτονες. Λένε μήπως ψέματα ή υπερβολές;

Ασφαλώς και είμαστε υπερήφανοι για την ιστορία μας, αλλά σκύβουμε το κεφάλι όταν μιλάμε για πρόοδο. Τι αξιοποιήσαμε σ’ αυτή την πόλη; Μια θάλασσα είχαμε και την τεμαχίσαμε, το αλάτι το δώσαμε σε άλλους και τώρα δίνουμε και τις Δημοτικές αλυκές. Τα ιαματικά μας λουτρά τα έχουμε αναξιοποίητα, το λιμάνι μας θέλει εκβάθυνση από τα φερτά υλικά προκειμένου να συνδεθούμε με τα Ιόνια νησιά και κανείς δεν δείχνει ενδιαφέρον. Οι αρχαιότητες της περιοχής μένουν στο περιθώριο και όταν κάποιοι προγραμματίζουν αρχαιολογικό μουσείο σε άλλη πόλη εμείς μιλάμε για …..ένδοξο παρελθόν, για τραγούδια και χορούς!! Τελευταία κάτι πάει να γίνει με την μαρίνα του λιμανιού αλλά διαβάζω στον τοπικό τύπο ότι υπάρχουν προβλήματα.

ΝΑΙ, η ιστορία μένει για μας κεφάλαιο. ΝΑΙ, τα τραγούδια και οι χοροί, οι γιορτές και τα πανηγύρια πρέπει να διατηρηθούν αναλλοίωτα και να μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά. Όμως δεν ζούμε στο….1830!! Οι πόλεις προοδεύουν με ταχύτατους ρυθμούς, τις βλέπουμε σε κάθε μας επίσκεψη  σε κάθε μας ταξίδι. Το Μεσολόγγι όμως έχει μείνει πίσω. Μια βόλτα στην κεντρική αγορά και θα διαπιστώσουμε πολλά.

Θεμέλιο λοιπόν η ιστορία, τα τραγούδια και οι χοροί. Για το υπόλοιπο όμως οικοδόμημα χρειαζόμαστε πρόοδο, έργα, αξιοποίηση δυνατοτήτων.

  το PYROFANI

 Υ.Γ. Αγαπώ υπερβολικά την πόλη μου, είμαι όμως υποχρεωμένος επειδή  γεννήθηκα, ζω και δραστηριοποιούμαι σ΄αυτή, να έχω απαιτήσεις από τους εκλεγμένους και αν μου ζητήσουν τη βοήθειά μου θα την έχουν στο πολλαπλάσιο. Όμως δεν μπορούν να μας υπόσχονται  προεκλογικά « τον ουρανό με τ’ άστρα» και τελικά κλείνονται στα γραφεία τους και δεν ακούνε δεν βλέπουν.