Το πέρασμα της ντροπής και του φόβου (μερική επανάληψη)

 Λόγω του προβλήματος που παρουσιάστηκε στον πάροχο Blogger την περασμένη Πέμπτη, χάθηκαν ανεξήγητα οι αναρτήσεις της τελευταίας ημέρας και τα περισσότερα blogs επέστρεψαν στις αναρτήσεις της Τετάρτης. Έτσι χάθηκε και η συγκεκριμένη ανάρτησή μας μέρος της οποίας επαναφέρουμε αποσπασματικά και περιληπτικά για όσους δεν πρόλαβαν να την διαβάσουν την ημέρα που δημοσιεύτηκε.
Λέγαμε λοιπόν για τη δυσάρεστη εμπειρία που είχε μέλος της συντακτικής μας ομάδας το οποίο είναι αναγκασμένο να διέρχεται καθημερινά τον δρόμο που συνδέει τα ανατολικά αλίπεδα με τα ΤΕΙ. Η άθλια εικόνα που αποκομίζει κανείς διερχόμενος από τον δρόμο αυτό δεν περιγράφεται με λόγια και πρέπει όλοι οι κάτοικοι (προπάντων οι αρμόδιοι) που δεν τον έχουν περάσει να κάνουν τον κόπο να πάνε μια βόλτα από κει για να σχηματίσουν ιδίαν αντίληψη.
 Ως γνωστόν στα πρώτα 500 περίπου μέτρα βρίσκεται ο τριτοκοσμικός καταυλισμός των τσιγγάνων. Ότι και να πει ή να γράψει κανείς ωχριά μπροστά στις εικόνες που αντικρίζει όταν βρεθεί επί τόπου. Εικόνες ντροπής για τον ''πολιτισμό'' μας, για την πόλη μας, για τη χώρα μας. Όλα τα ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα αποκατάστασης και ένταξης των τσιγγάνων στον κοινωνικό ιστό έχουν αποτύχει οικτρά -για διάφορους γνωστούς και άγνωστους λόγους- και λόγω και της οικονομικής κρίσης δεν διαφαίνεται καμιά δυνατότητα βελτίωσης της κοινωνικής τους θέσης.
Ο δρόμος λοιπόν αυτός αντί να είναι η ''Λεωφόρος ΤΕΙ'',  που θα συνδέει σύντομα και με ασφάλεια την πόλη με το εκπαιδευτικό της ίδρυμα μέσα σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον, έχει μετατραπεί σε μια  στενόμακρη χωματερή όπου ο κάθε ασυνείδητος Ελληναράς εναποθέτει ότι του περισσεύει από το νοικοκυριό του. Μπάζα οικοδομικά, λάστιχα αυτοκινήτων, ψόφια ζώα, παλιά έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές, σκουπίδια πάσης φύσεως και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι τσιγγάνοι που βρίσκονται κοντά, κάνουν καθημερινή διαλογή μήπως και βρουν κάτι αξιόλογο με αποτέλεσμα να διασκορπίζουν ακόμη περισσότερο τα σκουπίδια .
Εκτός από τα  απορρίμματα  που συσσωρεύονται καθημερινά  κατά μήκος του δρόμου, συναντά κανείς και κοπάδια ζώων (πρόβατα, κατσίκια, γουρούνια, αγελάδες κλπ) να βόσκουν πάνω στις σωρούς των μπάζων και απορριμμάτων, με ότι συνεπάγεται αυτό για την υγιεινή των παραγομένων τροφίμων από τις τοξίνες και τις διοξίνες που καταναλώνουν με τον τρόπο αυτό.
Ο κίνδυνος όμως που υπάρχει πέρα από την ακαταλληλότητα του ημιτελούς και γεμάτου λακκούβες και παγίδες δρόμου, προέρχεται από άλλη αιτία. Και αυτή δεν είναι άλλη από τις παρέες των τσιγγανόπουλων που παίζουν αμέριμνα στην περιοχή και πολλές φορές στη μέση του δρόμου και μάλιστα στο πιο επικίνδυνο σημείο της που είναι η πρώτη αριστερή στροφή στο γεφυράκι πάνω από το ρέμα που είναι δίπλα στον καταυλισμό. Τα παιδιά αυτά μόλις δουν αυτοκίνητο να κοντοστέκεται ρίχνονται πάνω του ζητώντας λεφτά. Αν κάνει κανείς το λάθος και σταματήσει, θα βρεθεί σε κλοιό από τα τσιγγανάκια να ζητάνε όλα μαζί λεφτά χώνοντας τα χέρια από τα παράθυρα, μη μπορώντας έτσι να συνεχίζει από το φόβο πρόκλησης ατυχήματος. Αν δεν φύγει αμέσως μπορεί να υποστεί ζημιές στο αυτοκίνητο (καθρέφτες, υαλοκαθαριστήρες κλπ) και στη χειρότερη περίπτωση να δεχτεί βροχή από πέτρες που πετάνε βρίζοντάς σε τα πιτσιρίκια αυτά, με κίνδυνο να τραυματιστεί πέρα από τις ζημιές στο αμάξωμα και τα τζάμια. Γι' αυτό λοιπόν χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή κατά τη διέλευση από το σημείο αυτό γιατί οι κίνδυνοι είναι πολλοί και απρόβλεπτοι, ιδίως από όσους είναι ανυποψίαστοι και δεν έτυχε να ξαναπεράσουν.